Хаврын улиралаа гэж...

энэ улсад хөл тавиад даруй 6 хаврыг угтаж буй би бээр 5 хаврыг нь баруун эргийн хотуудад өнгөрөөж буй юм байна. Зүүн эргийн хотууд ихэнхдээ нарлаг, мод багатай уулархаг газрууд байдаг бөгөөд баруун эргээрээ голдуу мод ой хөвчөөр хүрээлэгдсэн байдаг юм.
Тийм болохоор баруун эрэг ерөнхийдөө усархаг бороо илүү их ордог.


Энэ жилийн хавар харин миний энэ хотод өнгөрөөж буй анхны хавар болохоор ихээхэн салхи бороо шуурга, цахилгаан цахисан сонин бас заримдаа гутарсан борооноос зугтмаар тийм л хавар үргэлжилж байна даа.


Хаврын эхний сар маань дундаа ороод энд тэнд модод цэцэгсээ дэлгэж эхлээд ойрын 2 өдөр хачин дулаахан бас зуур зуурхан бороотой нар үүл хоёр аальгүйтэж наана цаанаа орж өнгөрсөн өдрүүд байлаа.


Өглөөхөн зүгээр байсан тэнгэрээс гэв гэнэт мөндөр асгарч хэсэг хүчтэй салхилаад дорхноо зүгээр болж аальгүй наран халти цухуйн хавийн амьтныг баярлуулаад буцаад ичимхий бэр шиг үүлэн гивлүүрээ нөмрөх аж.


Би энд яргуй олж хааргүй ээ. Нутагтаа байхдаа анхны яргуй ургасан байна гэсэн сургаар хайж гүйж түүж ясан болчимгүй нас тэртээд үлдсэн байна. Бас яагаад ч юм энд хаврын шувууд ирлээ гэж хөөрөх үзэх харах зүйлгүй л болоод нэг л мэдэхэд зун болж ногоон нүдтэй зөгийнүүд миний ажлын хувцсыг цэцэгстэй андууран намайг тойрон эргэлдэх байх даа.


Тэгээд л би зөгийнөөс аймхай юм болохоор улигт бүжгээ дэглэж биелгээ хийгээд хавийн хүмүүст шоолуулах...


Айсандаа ч биш л дээ. Ер нь намайг хатгачихаад үхчихдэг болохоор нь өрөвдөөд байдын...


Тэнгэр цэв цэлмэг цэв цэнхэр, нар шаргалтсан сайхан өдөр болж байна гадаа...
Би азтай шүү, Монголынх шиг цэлмэг тэнгэртэй газар ингээд гүйж явдаг. Хэрвээ үргэлжийн мөнхөд бороо ордог газар байсан бол нараа санаад тэнгэрээд санаад зүрхэндээ нэг л хүнд чулуу тээсэн явах байсан даа...