Вийкэндийн сонин хачин

Шүдний эмнэлэг, гоо сайхан, сайн дурын ажилтнуудын уулзалт, бүтэн сайн өдөр ажилласан, нэгдэхэд олон нийтийн амралтын өдөр байлаа гээд, үгүй мөн завгүй вийкэнд болж өнгөрлөө.


Шүдний эмнэлэг нь хуучин очиж сурсан газраасаа арай өөр газар луу сэгсийгээд явсийн, явах явахдаа очиж үзээгүй газар тул машин барьж явахаасаа залхуураад Автуусанд суугаад сэгсийсэн байхгүй юу.
Эмч нь таалагдсангүй, гэхдээ үзүүлээд янзлуулаад гарч ирсээн. Очсоны гээд, манай энд ойрын хэдэн жилдээ халаагүйгээр халж хака хийж байгаа аятай хэлээ унжуулсан л хүн явах болсон бас нөгөө автуус хүлээхэд стресс л болжугаам. Гэхдээ яахавээ өөрөө унасан хүүхэд гэгчээр машин барих дургүй хүн тэгээд автуусыг 30 минут хүлээгээ зогсжаахад яахав.


Гоо сайханд очлоо, би чинь нөгөө гүйдэг байсан бид дээ. Тэрний шагнал гэгчээр миний нуруу алаг өнгөтэй тэр нь арилдаггүй байхгүй юу. Яг арилах гээл байжийтал зун болоол нимгэн нойтон майканд ороол ором гартал явчдийм болохоор. Тэгээд туршилт маягаар спрэй таан гээч юм хийлгэлээ. Би ч нэг их тиймэрхүү юманд сүжрээд байдаггүй юм, хийлгэсэний дараа аятайхан байсаан, гэхдээ одоо энэ цагны ором, тухайн үед өмссөн палаажны оёдлын тэр хавиар бас алаг болоод үлдчдийм байна. Тийм болохоор яршиг нэг нартай өдөр наранд гараад л хэвтчихээс. Хуримын өмнө хийлгэнэ гэснээ болилоо.


Тэгээд энэ бүгдээ хийлгэж аваад энэ хагассайнд болох Рагбигийн тэмцээн дээр хийх сайн дурын ажлын хуралд очвоо. Аймаар халуун, нэг тийм шинэхэн спрэй таан ханхлуулсан ооранж маягийн нөхөр яваад байна гээд л төсөөл.

Тэгээд очсон баахан аюулгүй ажиллагааны заавар аваад тэндээс гараад гэр лүүгээ автуусандаа суугаад ган гун гээл харьсан.


Маргааш нь бүтэн сайн өдөр ажилтай байсан тул ажил дээр ирж өдөржин дээж авч гадаа зогсоод түлэнхий бор юм болсон. Амьдрал нээрээ ийм л байна.


Өчигдөр харин амралтын өдөр байсан тул амраад, гоё гэртээ хоол унд хийж, олон ангит кинуу үзэж өөрийгөө зугаацуулж өнжив.


Тэгээд орой унтах гэсэн 29 градуст аймаар халуун, айр кон тавихаар дүнгэнээд ингээд унтсан унтаагүй хооронд хоноод өнөө өглөө ажил дээрээ. ирэв.
Ажил дууслаа, сайн найз бүсгүй минь Австралид амьдардийн. Монгол бүсгүй л дээ. Тэр лүүгээ хуриманд ирэхүү гээд бичсэн харин ирнэ гэжийнэ. өө май гоод арай л хасаад хаячаагүй яаж амжиж асууваа гэж бодоод баярлаад л суужийна.

Тэр бидэн хоёроо...

“Enjoy when you can, and endure when you must.”
― Johann Wolfgang von Goethe


Тэр нь манай шинэ менежер. Хуучин менежерээс ажил хүлээж авах гээд манайд нилээн удсан нөхөр л дөө. Энэ бид хоёр анхнаасаа жаахан харшилтай уулзсын. Жаахан онгироодуу, миний зөв чиний буруу гэсэн үзэлтэй нэг тийм доозер шиг ядаргаатай гар байна даа гээд хараад л байсан юм.


Хоюулаа одоо ингээл хойд урд туйл шиг нэг бол биесээ үзэхгүй бага сага асуудал дээр чи бидээ тулж хөөрхөн юм болноо гэж ойрын урьдчилсан цаг агаарын мэдээгээр харагдаад л байна.  За яахав дээ. Ажил бол ажил л байдаг хойно болж бүтэхгүй бол яваад л өгнө шүү дээ. Гомдож уйлж өөрийгөө зовоохын ч шаардлага алга.


Саяхан Линкединээр хэсч явсан хэн нэгэн нь "Ажлыг нь харж биш удирдлагыг нь сонгож аилд ор" гэсэн утгатай зүйлс бичсэн байлаа. Түүнийг хараад үнэхээр зөв юм байна шүү гэж бодож байлаа. Бас өөрөө ч бас тэр зүгт явж байгаагийн хувьд хүнээс сурахаас гадна хэрхэн яаж ажилд ажил гэдэг утгаар нь ханддаг, ямар нэгэн сэтгэл хөдөлгөөн оролцуулалгүйгээр ажлыг шийддэг, хүмүүстэй харьцдаг байх вэ гэдэг урлагт суралцсаар л явна даа.


Би ер нь бодоод байсан менежерийн тал дээр аягүй азтай дамшиг байгаад байгаан шүү.
Анхны захирал бол их аймаар дарга байдаг байсан гэдгийг мэднэ. Гэртээ хүүхдүүдээ загнаж байгаа юм шиг үсчиж уурладаг бараг үсдсэн ч билүү нэг тийм галзуу ганган бүсгүй байдаг сан. Олон жил өнгөрчээ.


Тэгээд дараа дараагаас нь тааралдсан дарга нар бол их сүрхий хүмүүс байсныг мэдээд байдаг юм. Гэхдээ энэ бол дандаа миний хичээл зүтгэлийн үр дүн байсан юм.
Харин энэ менежертэй анхнаасаа жаахан харшилдсан болохоор одоо ингээд урд хойд уулс шиг хөшилдөөд тогтчлоо л доо. За яахав ээ.


Нэгэн уушийн газрын бармен үйлчлүүлэгчдээсээ ямарваа зүйлд харамсдаг зүйл бий юу гэж үргэлж асуудаг байжээ. Тэгээд тэдгээрийг ханадаа бичиж хадгалдаг байсныг манай далангийн залуу нэг хэсч яваад олж уншсан гэнэ. Тэнд зөндөө л зүйлс бичигдсэн байсан ч ганцхан зүйл түүнд их тод хоногшиж үлдсэн нь: нэгэн тэтгэвэртээ гарсан инженер " Өнөөдөр чиний санаа зовоод, чамайг стресдүүлээд байгаа бүхэн 5 жилийн дараа гэхэд ямар ч ач холбогдолгүй зүйл байх болно гэдгийг эртхэн ухаарагүй явдал" гэж.


Тэгээд би дараа нь бодож байсан юм. Үнэн л юм. хүн ер нь өөртэйгээ л амьдардаг, хүмүүс, ажил, амьдрах орчин гээд бүх зүйл түр зуурынх. Өнөөдөр таалагдаж байвал, таашаалыг мэдэрч , таалагдахгүй үед нь тэвчиж сур гэдэг шиг л ингээд тэвчээрийн хэдэн сар үргэлжилэх нээ.


Заа жаахан гомбооны юм биччүү яав, гэхдээ яахав, Амьдрал гэдэг туг ши намирч тугал шиг ноомойрч явдаг байх нь.

Туслаарай...

Нөгөөхийн чинь пааник өвчин хөдөлсөн шүү.
Гэв гэнэт гэдэгнэж явжийгаад хуанли харсан чинь хурим хийхэд үндсэндээ 5 долоо жаахан гаран хоногийн хугацаа үлдсэнийг сонсоод навтгар бор хамар минь жаахан бурзайгаастай, сэтгэл жаахан жингүйдээстэй зүрх пөг пөг цохиостой болчлоо...


Урд шөнө даашинзаа өмсөх гээд очсон хормой байхгүй даашинз өгчөөд чиний захиалсан материал хүрээгүй, хэрвээ хормойтой болмоор байна гэвэл хар өнгийн даавуу байна тэрүүгээр хормой залгаж болно, хугацаа бол байна, даанч материал байхгүй гээд байна гэж үзэшгүй муухайгаар хар дарж зүүдэллээ... ий ий...


Тэгээд өглөө босч ирээд бүх гэрээ хийсэн хүмүүсийн гэрээ хэлэлцээрүүдийг шүүж үзээд, хэн хэнд хэдний дотор төлбөр мөнгөний хэдийг хэрхэн шилжүүлэх, хэнээс юу юу дутуу, хүлээгдэж байгаа зүйлс гээд баахан бичиг цаасны ажил боллоо.


Тэгээд үдийн цайгаар одоо ингээд листээ гаргаад бичих гээд сууж байна.


1. Хуримын урд өдөр хэсэг бүлэг хүмүүстэй хоол идэх газрыг захиалах
2. Бялуу даашинз хоёроо хэзээ авахаа тогтох
3. Зочдын дэвтэр гээд байдаг тэрийг бүр таг санааский тэрийг олж авах /нэг инста камера байгаан тэрэндээ хэдэн кадр олж тавиад хүмүүсийг зургаа аваад дээр нь бичээрэй гээд хэлчдиймилүү/
4. Гэрч бүсгүйчүүдийнхээ гуталнуудыг захиалах
5. Гэрч залуучуудын гутлыг авах
6. Шархүүгийн шүдний эмнэлэгийн захиалгыг өгөх
7. Өөрийнхөө гоо сайхны бүх юмнуудыг захиалах гэснээс сормуус extension дээрүү хиймэл дээрүү.
8. Хуримын тангарагаа бичих
9. Монгол руу дээлээ захиалах энэ жаахан оройтсон юм болоодээнуу. Хүн болгон аймаар завгүй байгаа гээд байхийн.
10. Хүмүүстээ юу өгвөл зүгээр вэ. Жижигхэн сувенир маягийн юм өгчихмөөр байхын.
11. Хүүхэд асрагч захиалах. Холоос ирж байгаа зочид маань хүүхдүүдтэйгээ ирж байгаа. Тийм болохоор хоол ундны үеэр асрагчтай орхичихоё гэж төлөвлөөд байгаан. ээж аавууд жааахан амарч цэнгэг дээ..


Би юу мартаадээнаа. Аймаар их юм мартсан санагдаад болдоггүй ээ.

Нахиад байнаа...

Өө нөгөөх чинь нэгдэхэд орж ирж сагсуурч гарч яваад байхгүй, ханиад хордлого гээд үзээгүй юмаа үзэж, үхэр бид хоёр цам харайдаг байна ш дээ...


Хоёр өдөр ханиаданд дарлуулж, эргэлдлээ, хар халуун зуны цагаар хаагуур хийсч явсан янзын ханиадыг хаа байсан тэр Якутаас олж тусдаг амьтан юм болоо гэж бодсоор пөг пөг ханиалгасаар гэртэ харисийн би. Уурхайн байшинд хонох гэсэн нэг л тухгүй санагдаад, бүх бие өвдөөд байхаар нь гэр лүүгээ 90 км/цагийн хурдтай сажилж явж харив ш дээ.


Тэгээд  дэлгүүрээс бэлэн шөл аваад хариад сайхан халааж идээд нэг ханиадны эм уугаад овоо гайгүй болоод хэсэг овоо сэргэдэгийм аа..


Тэгээд яг унтах гээд ор луугаа явсан нүүр чих хамаг юм халуу оргиж час улайгаад, хөл гарын ул улаанаараа эргэлдэж загатнаад биен дээгүүр жижиг жижиг улаан толбо туучаад, ингээд хачин царайтай юм шархүү рүү залгаж, баахан паниктав...


Тэгээд харшлын эм уугаад парацетамолоор даруулаад унтаж унтаж өглөө сэрсэн бас арай гайгүй ч шиг... Давхиад ажил дээрээ ирцэн одоо хамар хоолой толгойгоо бариад л уйлах инээхийн хооронд ярвайгаад сууж байна.


Ажлын бүтээмж 0 хувь, тэгэхээр нь блоогтоо тэр нэгэн өдөр ингээд суужийж гэж уншихаар тавих гээд ороод ирлээ.


Ойрд давхар давхар бие өвдөөд, шархүүд минь хамаг л муу муухайг минь үзүүлээд байх юм, энэ одоо мань хүний тэвчээрийн хязгаарыг шалгаад байгаам бишиз дээ энэ гэрлэлтийн бурхан. Аан Күүтаа яахуу жаахан зовог, шархүүг л яаг ямархуу хандахнуу гэж мэгцэн?
Манай хүн тоохгүй л д... Хайрлаад хайрлаад явчина л гэж мэдээрэй...

Сүүлийн хэд хоногийн паян

За шархүү минь харьж ирээд хамаг ажлаа амжуулаад, бидэн хоёр нь их л урамтай энэ боллоо за одоо энийг гээд хуримын бэлтгэл ажилд ханцуй шамлан орсон бөлгөө..
Энэ нь түрүү долоо хоногт л доо.


Крийсмасаар ажилласных гээд түрүүний 4дөхийн өдөрийг өнжин хүлээж байж чөлөө аваад, шархүүтэйгээ дагалдаад хурим хийх газар луугаа явлаа. Өдөржин хоёр гурван хүнтэй уулзаж, сонголт хийж, хоолны цэс уух зүйлсийн жагсаалт гээд тун завгүй өнгөрөөсөн хоёр орой болоход сайхан далайн хоол идье гэж сүйт бүсгүй гоншгосны хүчинд далайн хоолны газар луу хөтлөлцөөд гарч одовоо.


Очлоо суулаа, түм бужигнасан газрын нэг буланд суудал заалгаж суугаад өдрийн алжаал амжилтыг тэмдэглэж ганц хундага вино захиалж аваад /энэ нь миний ойрд уугаагүй амттан болохоор их баясгалантай/ хоол захиалав. Далайн хоолны газар орчоод над шиг тахиа захиалдаг хүн байх боловуу, гэхдээ бас яаж хоосон байхав гээд crab захиалсан юм. Тэр нь 200гр нэг чөрийсөн хөл ихэнх нь яс, хагалж хугалж идэх нь их л зугаатай.


Би өмнө нь яг crab бол идэж байгаагүй л дээ. Lobster, crayfish этэр бол идэж байсан юм.


Хоолоо идлээ амттан захиалах гэснээ за дэмий юм дагуу даа бас дэглэм дасгал гээд өөрийгөө зовоож байж гээд тэгсгээд тэндээс ховхров.


Буудал руу алхаж явсан бие тавгүйрхээд нэг л биш өдрийн халуунд ядарсан уу яав гэж хэлэлцээд ороод будаа... За тэр хэсгийг бичээд яахав, гэхдээ түргэн дуудаж түргэнээр аялсаар яаралтай тусламжинд очиж хоолой руугаа эм цацуулж, шинжилгээ өгч 7 цаг яаралтайгийн өрөөнд хэвтсэний эцэст за одоо аюулгүй болсон та crabны харшилтай байх тун өндөр магадлалтай тийм учраас тест тавиулаарай, бас shellfish идэх гээд хэрэггүй биз дээ хэсэгтээ, болж өгвөл насаараа идэхгүй байсан ч зүгээр. Ингэж хурц харшил өгөх нь амь насанд аюултай гэвээ.


Манай шархүү чинь хөдөлмөр хамгааллын хүн байхгүй юу, яг намайг пааниктаад хоолой ам хавдаж хөөгөөд амьдрал нүдний өмнүүр жирэлзэх үед, хичнээн тайван байж, тэр нь намайг бас бага ч болтугай тайвшруулж байлаа. Хайртай хүндээ талархаж явдаг зүйл өдөр тутам тохиолддог ч энэ удаад бас л сэтгэлийг минь сэвсийлгэж, хөвсийлгөж одоо би нь үүлэн дунд л суужий ш дээ. Илүү хайртай болсон доо яг...


Ингээд үүний дараагаас одоо хүртэл чихний ард дотор загатнаастай яг л ногооны харшил хөдөлсөн аятай.


Гэхдээ бид хоёр бас зүгээр байсангүй ээ, 6дахь өдрийн орой гарч халти боулингдаад. Хаха манай хүн ээмр хөөрхөн, тэр бөмбөгөө явуулчаад ардаас нь өөрөө хажуу тийшээ яваад байгаан, чиглэлийг нь засах гээд хаха. Тэрийг нь харж шоолж инээж баахан хожиж өгөөд гарч ирсэн.


Амьдрал буцалсаар, хөвөрсөөр ингээд шархүү буцаад ажилдаа би ажилдаа, нар бороо хоёр ээлжилсэн зуны энэ өдөр би нь хайрын дуугаа аяланхан л суужийна даа.

Хуучин ажлынхан

Хааяа эднийгээ санана гэж юе гэхэв... Ялангуяа өнөөдөр шиг өдөр.
Манай ганц хайртай менежер минь ажлаа өгөхөөр болсон гэж ноднин жил бичлүү яалаа. Оронд нь ажилд орох хүн хараахан олоогүй байгаа тул, манай уулын супер ажлыг нь хэсэг орлохоор болсон юм. Тэр уг нь гайгүй л юм шиг байдаг юм заримдаа гайтай л юм шиг байдаг юм... Жаахан олон ааштай, надаас ядаргаатай болохоор би ядраад л байдаг гэхдээ нэг их тоох биш...


Өнөөдөр харин явах гэж байгаа менежер бид хоёр сэтгэл зүрхээ уудалж хэсэг суугаад би их л харамсч шүүрс алдсаны эцэст хуучин ажлынхнаа санав.


Манай хуучин багт чинь 2 геологич бүсгүй 1 геотехникийн инжнаар бүсгүй 1 тэсэлгээний ахлах бүсгүй  гээд бүсгүйчүүдтэй байсан болохоор бид хэд хаа нэг гэртээ янз бүрийн зүйлс хийж /хоол бялуу, пизаа/ ажил дээрээ авчирч уралддаг байлаа.


Бүсгүйчүүдтэй газар цаанаасаа л ондоо шүү, бие биендээ анхаарал тавина, хааяа нийлээд хов нүдчинэ, энд болохоор намайг ядраад царай зүс алдаад сүнс сүүдэр шиг юм болсон байсан ч тоож байгаа хүн алга. Бас хэн нэгэнд дургүй хүрээд эмэгтэй зан минь хөдлөхөөр тэрийг үлээж дэвэргэж хошуу амаа нийлүүлэх хүн олдохгүй нь жаахан тиймхэн.


Ядаад л өглөө ирээд урд шөнө хорхой шавьжтай байлдаад унтаж чадсангүй гэхээр эд нар эвэртэй туулай үзсэн юм шиг гайхаж намайг шоолж инээнэ. Уурхайн байрыг цэвэрлэдэг хүмүүс цонх хаалга онгорхой орхиод би орой очиж хонохоор бол оройжин спрэй барьж байлдсаар байгаад заримдаа унтаж чадахгүй гэх мэтчилэн... Гэхэд хуучин ажлын бүсгүйчүүд бол сайхан анхаарал тавиад бараг л 1, 1 шил вино тэвэрч ирээд тэрийгээ уунгаа надад дайснаа дарахад минь яруу тодоор туслах байсан гэдэгт 100% итгэлтэй.
Хуучин ажлын залуучууд минь ч бас их тусархуу байдаг сан.
Дараагийн ажилдаа орохоор эндхийн залуучуудаа тэгээд санах л байх даа тиймээ. Хүн гэдэг чинь хуучны дурсамжийг заавал дэвэргэж гоё болгож санадаг юм чинь. Өнгөрсөнөөсөө би хайлаа дандаа сайхан дурсамжууд...