Зүгээр л амьдармаар хааяа санагдах.
Би анх оюутны ширээнээс гараад ажилын талбарт хөл тавьснаас хойш хүний урманд зүгээр суугаагүй юм байна. Завсар хооронд нь сургуульд сурч ганц хоёр жил ажлаас завсарлаж байсан хэдий ч сурна гэдэг чинь бас өөрөө ажил болохоор тэгээд амраад явснаа санахгүй байгаа юм.
Харин одоо л нэг амарчмаар айлын гэргийн ажил хиймээр, хоол унд хийж сурмаар, нөхрөө өглөө эрт ажилдаа явахад нь үнсэж үдээд орой ирэхэд нь амттай хоол дулаахан гэртээ угтаж таавчгий нь дөхүүлж пийвийг нь груушкинд хийж өгмөөр ч юм шиг нууцхан хүсэл төрөх болсон нь юуных вэ.
Гэхдээ гэртээ суугаад сар болохгүй тэр хэмнэлийг үзэн ядна гэж мэдээд байгаа л даа, бас дээрээс нь манай нөхөр "аа мэдэхгүй чи ч хоол ундтай угтана гэж юу л бол, орой ажлаасаа ирэхэд аягүй бол өөдөөс өдөржин гэрт суугаад уйдаж үхлээ, алив гарая аваад гар, сайхан газар оруул" гээд л сууж байх даа гээд байгаа. Үнэнийг бол мэдээл хэлээд байгаа байх.
Гэхдээ бас нэг тийм нууцхан хүсэл төрөөд байгаа юм. Энд амалсан хугацаагаа дуусгаад харин хаашдаа нүүхээс хойш шинэ газраа очоод дасаж байна гэх далимаар даруй хэдэн сар амрана гэсэн адын бодолтой. Манай нөхөр бол харин эсрэгээрээ ажлаас гарахаас өмнө тэндээ ажлаа олоод очвол найз нөхөдтэй болоход амар гэх юм.
Ойрд жаахан ядарсан чинь бүр илүү бодогдсон. 6 сарын дараа юу болох нуу харж л байя даа тиймээ.
No comments:
Post a Comment