Нэг л намар миний л ижил залуу явсан аав минь...
Цэл залуухан хорвоо дэлхий, хайртай хань хэдэн бор үрсээ орхиод одсон өдрөөс тань хойш зөндөө олон намар уйлж инээж, дуулж хөөрдөж ирж буцсан ч гэлээ, таныгаа санах сэтгэл минь элэгдэж хоргодохгүй юм даа...
Та минь харж л суугаа даа. Таныгаа одоход хөлөө олоогүй, эмээлийн ганзага бүү хэл тохомны хормойд хүрэхгүй үлдсэн бага хүү чинь одоо зөндөө том залуу болоод өөрөө аав болчихсон ханхалзаж яваа.
Сахилгагүй, дэлчгэр шар охин чинь харин дуншиж дуншиж айлын хүн болсоон. Та минь мэдээд л байсан байгаа юм, энэ дэлчгэр шардаа л санаа зовох юм бусад нь ч тоохгүй ээ гэж ээжтэй хөөрөлддөг байхдаа л мэддэг байж. Сүүл мушгисан ч охин нь одоо айлын гэргий болж намба суусаан. Гэхдээ л та минь байсан бол, үүнийг ч үзүүлсэн бол түүгээр ч дайлсан бол гэж харамсаад л явах юм даа.
Таныгаа бодохоор зөндөө гоё дурсамжтай ч сэтгэл хүндрээд энэ л үүлээ даахгүй мэлмэрэх тэнгэр шиг л сууж байна өнөөдөр.
Охин нь тандаа хайртай даа.
No comments:
Post a Comment