Хааяа ч гэлээ даашинзаа углаад дэгэж дэрвэж гүймээр, хаа нэгтээ ээмгээ сэлгэж өөрийнхөө хөөрхнийг мэдэрмээр. Үнэтэй цайтай загварлаг биш ч гэлээ өөртөө тохирсон хөөрхөн ягаан даашинзаа өмсөж зүүд баригчийн хэлбэртэй ээмэгтэйгээ зүүгээд, хуримаараа аваад дахиж өмсөөгүй өндөр өсгийтөө углаад л нар сар бороо салхины алинд ч хамаагүй гараад гунхмаар...
Нэмж бас нүүрээ будаад, үсээ буржийлгаад, уруулаа өнгөлж сормуус наагаад алхмаар байна.
Нарны шингэх туяаны өмнө гараа алдалж зогсоод, нөхрийгөө миний зургийг дар даа гэж зуун удаа хэлмээр, салхинд дэрвэх сормуусны үзүүрт сайхан инээмсэглэл наачихаад, нүдээ аньж бүхнийг хоромхон зуур мартмаар байна.
Зуны үдшийг үнэрлэж, шувуудын жиргээнд согтох гэж, өндөр өсгийттэй чигээрээ уулын модоор зугаалмаар байна.
Эсвэл зүгээр л газар хэвтчихээд үүлтэй ханьсаж бас аальгүйтэж, Жин Вигморын Хагассайны инээмсэглэлийг (Gin Wigmore - Saturday Smile) сонсмоор, сэтгэлтэйгээ цуг шувуудыг дагаж үүлэн дунд хөвмөөр байна.
Би солонго сандайлж наранд хуруугаа дүрмээр... Алтлаг хуруутай болчихоод саа цацартал бүжиглэмээр байна...
No comments:
Post a Comment