Миний жаахан буурал эжий минь. Үнэндээ бол буурал бишээ, сайхан хар гэзэгтэй цоглог бүсгүй бий.
Хаа ганц бие нь өвдлөө гэж сонсоод хийж чаддаг зүйл минь утсаар ярьж яав ийв гэж сандчихаас хэтрэхгүй намайгаа " Гүү тэгээд одоо хаа газар айлын хүн болсон хүн ажил төрлөө сайн хийгээд, биеэ сайн мэдээд, сайн л явбал болоо доо" гэдэг л юм ижий минь.
Гэхдээ л бас намайг хажуудаа байж бараа болсон бол гэж боддог бололтой хаа нэг гомдол цухалзуулах хэдий ч дороо мартчихаад сонини сайхан яриад л тэр ингэжээ энэ ингэжээ гээд л хол ойрыг өгүүлж суудаг юм даа миний сайхан ижий.
Өнөөдөр аавыгаа санаад зөндөө гунигласнаа би чинь эжийтэйгээ хүн ингэж сүүмийхгүй ээ гэж бодогдоод бас бодоод байсан ээждээ зориулж нэг их бичдэггүй санагдлаа.
Бүсгүй хүн цагаан зээр хоёр нутаггүй гэж сагсуураад гүйгээд явчихсан сэгсгэр охиноо хүлээж, сайн сайхныг ерөөж суудаг ганцхан эжий минь. Уулга алдаж таныгаа дуудаж хичнээн удаа өөртөө аз авчирсан юм билээ хэлж мэдэхгүй юм даа ээжээ.
Зөндөө их хайртай ч зүүдэлэхээс хэтрэхгүй яваа охиноо хүлээж л суугаарай ээжээ. Удахгүй л гүйгээд очно доо.
No comments:
Post a Comment